شیلنگ و انواع کاربردهای آن

 تاریخچه شیلنگ

در اوایل ۴۰۰ سال قبل از میلاد شلنگ در خاموش کردن حریق نقش مهمی داشت. در این عصر ، شیلنگ از روده ی گاو ساخته می شد. آتش نشانان کیسه ها را پر از آب کردند و سپس آنها را به زور وارد روده گاو کردند

در سال ۱۶۷۳ ، دو هلندی ، یان وان و پسرش نیکولاس ، “شلنگ آتش” را ایجاد کردند. این لوله های چرمی به همان شیوه ای که کفش سازان چکمه می ساختند دوخته شد. این شلنگ به موتورهای اولیه به نازل های غاز چسبیده بود و به آتش نشانان این امکان را می داد تا به آتش نزدیک شده و جریان آب را با دقت بیشتری به سمت آن شلیک کنند. ون در هیدن همچنین اختراع نسخه اولیه شیلنگ مکش را به خود اختصاص داده است

تا حدود سال ۱۸۰۰ ، آب برای خاموش سازی حریق از چاه ها ، آب انبارها و منابع طبیعی آب می آمد. هنگامی که خدمات اصلی آب به وجود آمد ، دوشاخه آتش یا شیرهای آب اضافه شد تا شرکت های آتش نشانی به آب دسترسی پیدا کنند

در سال ۱۸۰۳ ، شرکت فیلادلفیا شلنگ تأسیس شد. با رسیدن به اولین آتش سوزی ، آنها آتش نشانان خود را متحیر کردند.

شیلنگ های چرمی دوخته شده اغلب به شدت نشت کرده و تحت فشار شکسته می شوند. در سال ۱۸۰۷ ، دو نفر از اعضای فیلادلفیا شیلنگ ، جیمز سلرز و آبراهام پنوک هنگامی که راهی برای پیچاندن نوارهای چرمی با هم ایجاد کردند ، انقلابی در شیلنگ آتش ایجاد کردند. این شیلنگ ها از ضخیم ترین و بهترین پوست های گاوی ساخته شده بودند. آنها به جز در اتصالات تقریباً ضد نشت بودند. شیلنگ های پرچ شده ۴۰ تا ۵۰ فوت طول داشتند و دارای اتصالات فلزی بودند. وزن آنها حدود ۸۵ پوند بود .

شلنگ چرمی نیاز به تعمیر و نگهداری سنگین دارد. لازم بود آن را بشویید ، خشک کنید و نگهداری کنید. یک شرکت آتش نشانی آنها را در تابوت شستشو داد. برخی ها از روغن ماهی و روغن نهنگ به عنوان نگهدارنده استفاده کردند می کردند . بسیاری از ایستگاه های دیگر از پیه گوساله گرم و روغن پای (ساخته شده از استخوان گاو) استفاده می کردند و آن را روی چرم کار می کردند. با این حال ، پس از استفاده از پیه و روغن ، گرمای آتش باعث بو کشیدن شلنگ و چسبندگی آن می شود. یک ایستگاه شلنگ آنها را در بشکه ترشی شوید نگهداری می کرد اما بسیاری دیگر از قفسه های افقی برای نگهداری لوله های خود استفاده می کردند .

با شلنگ قوی ، می توان از مکش برای کشیدن مقدار زیادی آب استفاده کرد. ایده استفاده از مکش در ایالات متحده در اوایل ۱۶۹۸ مورد توجه قرار گرفت. شهر نیویورک در سال ۱۷۹۳ دارای موتور مکنده بود. اما بدون شلنگ قابل اعتماد استفاده از مکش برای مقابله با آتش بسیار موثر نبود. شلنگ همچنین به پمپ ها اجازه می دهد آب را از منابع دور منتقل کنند .

همچنین در سال ۱۸۲۱ ، جیمز بوید اختراع خود را برای شلنگ آتش نشانی با روکش لاستیکی و توری پنبه ثبت کرد. چارلز گودیر در سال ۱۸۳۹ فرآیند ولکانیزاسیون لاستیک را کشف کرد. و شلنگ های لاستیکی لایه پنبه را توسعه داد. آتش نشان های آن دوره از این شیلنگ بهبود یافته در سال ۱۸۷۱ استفاده کردند.